Περιγραφή Βιβλίου

Το βιβλίο εξετάζει την εφυαλωμένη κεραμική (11ος – 17ος αι. μ.Χ.) που προήλθε από τη σωστική ανασκαφή της 1ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων το 1972 στη θέση «Άγιοι Θεόδωροι» στην Ακροναυπλία. Καμία συστηματική αρχαιολογική έρευνα δεν είχε γίνει στον χώρο μέχρι τότε, παρά τη σημασία του Ναυπλίου στην ιστορία της βορειοανατολικής Πελοποννήσου. Η εφυαλωμένη κεραμική αντιπροσωπεύει πολλές διαφορετικές κατηγορίες. Εκτός από ποικίλες κατηγορίες βυζαντινής κεραμικής, πιο συχνές κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο, οι εισαγωγές ιταλικών κεραμικών κυριαρχούν στο υλικό της περιόδου της πρώτης βενετοκρατίας στο Ναύπλιο (1389-1540). Η μελέτη των εισηγμένων κατηγοριών κεραμικής προσφέρει ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τους τύπους των αγγείων που απαντούν στην Ακροναυπλία μεταξύ του 11ου και 17ου αιώνα, σχετικά με τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ της άνω πόλης του Ναυπλίου και περιοχών της ανατολικής και δυτικής Μεσογείου και με τις μεταβολές που σημειώνονται στις κατηγορίες της εισηγμένης κεραμικής, αντανακλώντας τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα του Ναυπλίου -που υποδηλώνεται επίσης από τις γραπτές πηγές- ως αποτέλεσμα των ειδικών ιστορικών και πολιτικών συνθηκών. Όσον αφορά τη γεωγραφική κατανομή της κεραμικής από την ιταλική χερσόνησο σε περιοχές του Αιγαίου κατά τη διάρκεια της λατινικής κυριαρχίας σε αυτές, τα ευρήματα από την Ακροναυπλία προστίθενται στις ακόμα ελλιπείς γνώσεις μας για το πολύπλοκο δίκτυο των ανταλλαγών εκείνης της περιόδου.