Περιγραφή Βιβλίου

Η μελέτη επιχειρεί μια ιστορικο-γραμματολογική προσέγγιση του πλασματικού πεζού λόγου ως λογοτεχνικού φαινομένου από τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα έως το 1830. Διαρθρώνεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος προσφέρει μια ειδολογική παρουσίαση του αφηγηματικού υλικού, έντυπου και χειρόγραφου, πρωτότυπου και μεταφρασμένου, βασισμένη σε συνδυασμό ποικίλων κριτηρίων (θεματικών, δομικών, μορφολογικών, κ.ά.). Το δεύτερο μέρος διερευνά μια βασική πτυχή του λογοτεχνικού φαινομένου, τον λόγο για την πεζογραφία –λόγο που αναδύεται και συνυφαίνεται με την προσπάθεια αναζήτησης και καθιέρωσης όρων για τα νεωτερικά αφηγηματικά είδη, το διήγημα και το μυθιστόρημα. Το τρίτο μέρος εξετάζει την αντίληψη που περιβάλλει τη μετάφραση, η οποία τείνει στην τοποθέτησή της σε υψηλή θέση στην ιεραρχία του γραμματειακού συστήματος, καθώς εναποθέτει σε αυτήν την πραγματοποίηση βασικών πολιτισμικών αναγκών: τον συντονισμό και τη σύμπλευση με την ευρωπαϊκή γραμματεία και την παγίωση μιας νεότερης γλωσσικής μορφής.

Η έκδοση περιλαμβάνει δύο παραρτήματα. Στο πρώτο παράρτημα παρουσιάζεται αλφαβητικά (κατά συγγραφέα ή τίτλο) το σύνολο του αφηγηματικού υλικού που αποτέλεσε τη βάση της μελέτης (εκτός από τα έντυπα και τα χειρόγραφα, στα περισσότερα από τα οποία έγινε αυτοψία, συμπεριλαμβάνονται αθησαύριστα έργα και αγγελίες στον τύπο). Το δεύτερο παράρτημα προσφέρει τον χρονολογικό πίνακα των έντυπων εκδόσεων.  Ακολουθεί βιβλιογραφία και ευρετήριο κυρίων ονομάτων και τίτλων.